Çevremizde olup biteni, duygularımızı, isteklerimizi ve niyetlerimizi diğer bireylere aktarırken sözcüklerden yararlanırız. Tipik gelişim gösteren çocuklar gözlemleyerek çevrelerindeki olay, durum ve nesne gibi birçok şeyin adlarını ifade etmeyi öğrenir. Ancak söz konusu otizmli çocuklar olduğunda adlandırma becerisini kendiliğinden öğrenmede sınırlılık yaşayabilirler.  

Çocuğunuzla adlandırma becerisi çalışmadan önce onun sizin söylediğiniz sözcükleri taklit ettiğinden emin olmalısınız. Buna ek olarak adını öğretmeyi hedeflediğiniz nesne ya da resimleri ayırt edebiliyor olması yani adını söylediğiniz nesne ya da resmi işaret ediyor veya size veriyor olması gerekiyor.  

Adlandırma becerisini çalışırken çocuğun günlük hayatta karşılaştığı veya çok sevdiği nesneleri tercih ederek başlamak çocuğunuzun nesne adlarını daha kolay öğrenebilmesine yardımcı olacaktır. Belirlediğiniz 3, 4 ya da 5 nesne ile çalışmaya başlayabilirsiniz (Örneğin; araba, top, su).  Çalışacağınız ortamın sadeleştirin ve pekiştireçlerinizi yanınızda bulundurun. Çocuğunuzla sizi rahat görebileceği şekilde karşılıklı oturun ve çocuğunuzu pekiştireç sunarak motive edin. Belirlediğiniz nesnelerden birini göstererek “Bu ne?” yönergesini verin. 3 saniye bekleyip “Söyle, araba” şeklinde sözel ipucu sunun. Çocuğunuz “araba” dedikten sonra “aferin, araba dedin” diyerek doğru yaptığını ifade edin ve pekiştireç sunun. Ardından denemeyi tekrarlayın ve ihtiyaç duyduğundan yeniden ipucu sunun. Aynı nesneyi art arda üç kereden fazla tekrarlamamaya gayret edin. Belirlediğiniz tüm nesnelerle aynı çalışmayı yapmaya devam edin. Bu oturumu 5-10 dakika arasında çalışabilirsiniz. Çocuğunuz ilerleyen oturumlarda nesnelerin adlarını ifade etmeye başladığında ipucunu yavaş yavaş geri çekin. İlk oturumlarda 3 saniyenin ardından verdiğiniz ipucunu sonraki oturumlarda 5 saniye sonra sunun.   Çocuğunuz bağımsız bir şekilde nesnelerin adlarını söylemeye başladıkça yiyecek pekiştireçleri de azaltmalısınız.