‘İlgi ve sevgiyle yaklaşın’

13 aylıkken davranışlarında değişiklikler olan ve 18 aylık olduğunda otizm teşhisi konulan Nisa Nur Ateş, şu an 6 yaşında ve eğitimlerine Selçuklu Otizmli Bireyler Eğitim Vakfı’nda (SOBE) devam ediyor. Eğitimlerden sonra Nisa Nur’da değişimlerin yaşandığını belirten Nisa Nur’un annesi, ilgi ve sevgi ile çok ilerleme kaydettikleri süreci Konya Yenigün Gazetesi’ne anlattı

1 yaşını bitirene kadar hiçbir rahatsızlığı olmayan ve gelişimini sürdüren Nisa Nur, bu aydan sonra göz temasını kaybetti ve farklı takıntılar oluştu. Çocuklarındaki değişimi ilk andan itibaren fark eden aile, Nisa Nur’u doktora götürmesine rağmen teşhis 18.ayda konulabildi. Konya’da ve Ankara’da bulunan özel rehabilitasyon merkezlerinde eğitim alan Nisa Nur, son olarak Selçuklu Otizmli Bireyler Eğitim Vakfı’na geldi. Şu an 6 yaşında olan otizmli birey, aldığı eğitimlerden sonra büyük ilerleme kaydetti ve takıntılarını yendi. Bu süreçte Nisa Nur’a sevgiyle yaklaşan ailesi, çocuklarının ilerlemesinde en büyük pay sahibi oldu.

NİSA NUR’A TEŞHİS 18 AYLIKKEN KONULDU

Nisa Nur’un otizm sürecini Konya Yenigün Gazetesi’ne anlatan annesi, şu ifadeleri kullandı: “Nisa Nur 13.ayına gelene kadar çok sağlıklı bir çocuktu. Bu aylardan sonra bazı farklılıklar hissetmeye başladım. Göz teması gitmişti tamamen, farklı takıntıları olmaya başladı. Evden çıktığı zamanlarda sıkıntılar yaşıyordu. Böyle olunca biz doktora götürdük ama ilk zamanlarda hiçbir teşhis konulamadı. 18.ayına geldiğinde teşhis konuldu. Otizm denildi. Biz otizmin ne olduğunu tam olarak bilmiyorduk, uzun süre ne yapacağımızı düşündük. Ve araştırmalar yaptık.

HAFTADA İKİ GÜN ANKARA’YA GİDERDİK

Otizm raporunu çıkardık. Sonra bize Ankara’da birkaç kurum tavsiye edildi. İlk 1 sene oraya gidip geldik. Devlet bize haftada 2 saatlik bir eğitim desteği sağlıyor. Eğitiminin en iyi şekilde olması için 6 saat de kendimiz ekledik. Haftada 8 saat ders alıyorduk. Bunun haftada 2 günü Ankara’daydı. Trenle gidip geliyorduk. Nisa Nur’la trene bindiğimizde takıntıları olduğu için her şeyi sıralamaya çalışıyordu. İnsanları tutardı ellerinden yan yana getirmeye çalışırdı. İnsanlar oyun oynadığını zannediyordu, otizmli olduğunu bilmiyorlardı. O dönem çok sıkıntılardan geçtik.

GÜNLERCE AĞLADIĞIM OLURDU

Yaşadıklarımızı anlatması çok zor. Çok sıkıntılı süreçlerden geçtik. Günlerce ağladığım zamanlar oldu. İki gün odadan çıkmadığım olurdu. Kız kardeşlerim çok yardımcı oldu bu konuda. Eşim ve çocuklarım da çok üzüldü. Ama hepsi Nisa Nur ile en iyi şekilde ilgilendi. Hep iyi ve sevgi ile yaklaştık. Nisa Nur’un bir kez eli yanmıştı, bir kez de marketten çıkarken babasının yerine başkasının arabasına bindi. Bunlar bizi çok etkiledi, çok üzüldük. Bir şey olur korkusu ile gözümün önünden ayırmıyorum. Evimiz 10.kat olduğu için camlarımız vidalı, her konuda önlem alıyoruz. Hayatımızı Nisa Nur’a göre yaşıyoruz. Nisa Nur tehlikeli şeyleri biliyor aslında ama ben bırakamıyorum.

DEĞİŞİMLERİ ÇOK ÇABUK FARK ETTİK

Nisa Nur’un ilk 13 ayda gelişimi çok güzel ilerledi. Her şeyi yapabiliyordu normal çocuklar gibi. Anne – baba diyebiliyordu. Babası işe gittiğinde arkasından ağlardı. Hiçbir otizm belirtisi yoktu. Aslında Nisa Nur bu şekilde normal olduğu için biz değişimi çok çabuk fark ettik. O dönemde benimle ilişkisi iyiydi. Ama babasına uzaktı biraz. Nisa Nur’a seslendiğimiz zaman duymazmış gibi hareket ederdi. Nisa Nur otizmin bütün belirtilerini taşıyordu. Odaklanamıyordu, konuşamıyordu. Çevremizdeki insanlar, ‘Nisa Nur bizi neden duymuyor, kulağından bir problem mi var acaba’ derdi. Ama ben duyduğundan emindim. Çünkü, televizyonda sevdiği bir çizgi film vardı. Sesini duyduğu zaman koşarak televizyonun başına gelirdi. Nisa Nur bizim üçüncü çocuğumuz. Diğerleri kendisinden büyük, onlarda hiçbir rahatsızlık yok. O yüzden de Nisa Nur’daki değişimleri ilk andan itibaren fark ettik.

BAZI ŞEYLER PARAYLA OLMUYOR

Nisa Nur’un yaşı ilerledikten sonra kreş yazdırdık. Eve ‘gölge abla’ denilen eğitimci öğrenciler getirdik. O süreçte haftalık yaklaşık olarak bin TL gibi bir masrafımız oluyordu. Parayla her şey çözmeye çalıştık ama bazı şeyler parayla olmuyor maalesef.

SOBE’DE TAKINTILARINI YENDİ

4 sene boyunca eğitimlere başka kurumlarda devam ettik. 5. senemizde buraya geldik. SOBE’yi çevremizden de duymuştuk ama açılacağını biliyorduk. Bünyamin Hoca’nın da buraya geleceğini duyduk ve biz de kayıt için başvuru yaptık. Burada ilk olarak sporla başladık, sonra normal eğitimlere geçtik. Buradan da çok memnunuz. Bütün çalışanlar çok ilgililer. Nisa Nur’un buraya gelmeden önce takıntıları vardı. Tabakları ve bardakları yere atardı, arkadaşlarının saçını çekerdi. Burada bu takıntıları çözdük. Şimdi tabaklarda yemek yeneceğini öğrendi.

HER ŞEYİ ANLAYABİLİYOR

Tabi yine eksiklerimiz var ama ilk başlara göre çok iyi durumda Nisa Nur. Konuşmaya başladı. Kelimeleri çıkarıyor ama cümle kuramıyor henüz. Her şeyi anlıyor, biliyor. Zeka seviyesi yüksek, hatta bazen diğer sağlıklı çocuklardan daha iyi anlayabiliyor, öğrenebiliyor. Yemeğini yiyebiliyor, tuvalet ihtiyacını öğrendi. Nisa Nur, dışarıda bir şey yediği zaman çöpünü elinde tutar, çöp kovası bulana kadar elinde taşır ve çöpe atar.

OTİZMİN ETKİSİ OLACAK

Nisa Nur buradaki eğitimlerine devam edecek. 2 sene içinde konuşma problemini tamamen yenerse normal eğitimine başlayabilecek. Ama otizmli bireylerde olan davranışlarını tamamen yeneceğini düşünmüyorum, biraz etkisi olacak. Daha önce, ‘ne zamana kadar gideriz, raporumuz ne zaman kalkar’ diye düşünüyorduk. Bu sene zihnimizde bazı şeyler netleşti. Önümüzdeki iki sene içinde eğitim durumu daha net olacak. HİÇBİR ZAMAN YANIMDAN AYIRMADIM Diğer otizmli bireylerin aileleri de eğitime çok önem versin. İlgi ve sevgisini eksik etmesin çocuklarına karşı. Mesela biz bu çocukları iki saat kendi haline bıraksak yerinden ayrılmaz ama ben hiçbir zaman yanımdan ayırmadım. Bütün yaptığım işlerde yanımdaydı. Hem öğretmeye çalıştım, hem yalnız bırakmadım.

EĞİTİMLERDEN VE İLGİDEN ÇOK MEMNUNUZ

SOBE bizim için büyük bir şans. Binyamin Hoca daha önce İstanbul’daydı. O yüzden biz de İstanbul’a gitmeyi düşünüyorduk. Burada olduğunu duyunca bizim için mucize oldu. Biz daha önce Ankara’ya gidiyorduk. Burası bize 5 dakika mesafede. Eğitimlerinden ve ilgisinden çok memnunuz. Hiçbir sıkıntımız yok. Herkese teşekkür ederim. Allah herkesin çocuğuna sağlık versin inşallah.”